راه های انتقال ویروس هپاتیت b در مبتلایان مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل، ۷۷-۱۳۷۵

سابقه و هدف: سالانه تعداد زیادی از بیماران به علت هپاتیت حاد برق آسا و یا عوارض ناشی از مزمن شدن آن جان خود را از دست می دهند. گرچه شایعترین راه انتقال در کشورهای پیشرفته صنعتی تماس جنسی و استعمال مواد مخدر تزریقی است ولی در کشور ما بررسی جامعی در این مورد انجام نشده است. این تحقیق با هدف مشخص شدن راه های احتمالی انتقال ویروس در بیماران مبتلا به هپاتیت حاد b انجام گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی در مبتلایان به هپاتیت حاد b مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل طی سال های 77-75 انجام گردید. افراد خانواده بیماران نیز از نظر احتمال آلودگی مورد بررسی قرار گرفتند. برای کلیه بیماران پرونده تشکیل گردید و متغیرهای مربوط به سن، جنس، شغل، وضعیت آلودگی سایر افراد خانواده، سابقه دریافت خون، عمل جراحی و مراجعه به دندانپزشکی و تماس جنسی مشکوک در طی 6 ماه از شروع بیماری ثبت گردید. یافته ها: میانگین سنی 134 بیمار مورد بررسی 15.5±31 سال بود. انتقال احتمالی، در تماس خانواده با حاملین مزمن ویروس 42.5%، اعمال جراحی و دستکاری های دندانی 9.8%، تزریق خون 6%، تماس جنسی مشکوک 1.5%، مشاغل پزشکی 2.2% و بقیه موارد نامعلوم بوده است. نتیجه گیری: با توجه به این که راه های بررسی شده در این مطالعه، راه های احتمالی انتقال ویروس می باشند، لذا پیشنهاد می شود؛ اولا کلیه افراد خانواده بیماران مبتلا به هپاتیت حاد b بررسی شده، تا افراد مستعد شناسایی و واکسینه گردند. ثانیا در استریلیزاسیون وسایل پزشکی و دندانپزشکی نظارت بیشتر نموده و به پرسنل شاغل در این واحدها آموزش های لازم داده شود. ثالثا مراکز انتقال خون باید تست های غربالگری دقیق تری در اختیار گیرند تا از ایجاد هپاتیت حاد b ناشی از انتقال خون جلوگیری کرد.